Ramazandan 2 gün önce umreye giden annemi yolcu etmek için havalimanındaydım. Bir taraftan umreye gideceklerin kalabalığı diğer taraftan Japonlar 🙂 (çoğunluktaydılar), yabancılar Türkler çok kalabalıktı.
Bu uğultulu kalabalıkta bizim hocamızı sonunda bulduk, grubumuzla herkezin toplanmasını ve işlemlerin yapılmasını bekliyorduk. Bazı amcalar ihram yerine beyaz havlulara sarınmış hamamdan çıkmış gibi ortalıkta dolaşıyorlardı. Başka bir umre acentası grubunu tanımak için başlarına kırmızı kurdale taktırmıştı:) Neyseki bizim acenta bu konuda gayet iyiydi, grupları için hazırladıkları resimli kimlikleri takıldı boyunlarına, birde acentanın adı yazan çanta vermişlerdi hepsine.
Bu arada yiğenim kaybolmasın diye elinden sıkı sıkı tutuyorum.. Hala bu kadınlar napıyo burada bişeyler oluyor diye çekiştirdi beni. Bir bayan gözlerini kapamış aradabir titreyip çığlık atıyor, sonra kendine gelip niye bağırdım der gibi etrafına bakıyor. Alla alla noluyor burada diye bende onları izlemeye başladım. Mesele şu: Hocaları umreye gidiyor, yaklaşık 25 bayanda hocalarını yolcu etmek için havalimanına gelmiş, hocalarının yüzündeki nuru görünce böyle titriyorlarmış.
Hoca hanım koltukta oturuyordu, diğer bayanlar ayakta etrafına dizilmişler, sonra yoruldularmı adettenmidir bilmiyorum hepsi hoca hanımın önüne dizilip çömeldiler.
Bende bundan sonraki kısımda ne olacak diye gözümü bile kırpmadan bakıyorum 🙂
Bazıları hocaaaam diye ağlıyorlar, arada çığlık filan 🙂 film gibi yani, her an bişey oluyor.
İçlerinden biri yanıma geldi “hocamızın duasını almak istermisiniz dedi”, isterim tabii ama hocanız kim dedim. “kendisi Allah dostudur dedi”, nerden biliyorsunuz dedim “ermiştir kerametleri var dedi” , nerden anladınız bende anlayabilirmiyim banada göstersin dedim “elini tutun yüzüne bakın nurundan anlarsınız dedi”, tarikatmısınız dedim “hayır dedi”, neden öyle bağırıyorsunuz dedim” yüzündeki nuru görünce içimizden geliyor dedi” olur bi elini tutup nurunu bende göreyim dedim.. Tuttum hoca dua etti ben amin dedim ama yüzüne bakıyorum bişey yok, benmi göremedim dedim kuzeni çağırdım onada yaptırdım o da göremedi.
Havalimanında bikaç kişi kolumdan çekip kimlermiş, bişey gördünüzmü gerçekten diye sordu..
Bu gibi hocalar ve müridleri için birkaç sorum ve yorumum olacak;
*Gerçekten Allah katında mertebesi yüksek, ermiş, veli kimseler kendini böyle deşifre etmez ve kibirlenmezler.
*Allah dostu kimse önünde insanların çömelerek kendisi için ağlamalarına müsade etmez, sana kurban olurum dedirtmez.
*Allah katında kimin mertebesinin yüksek olduğunu nasıl bileceksiniz?
*Sizin gibi Allahın kulu olan bir insana saygı duymak dışında tapar gibi davranmak islamda varmıdır?
*Bu kadar kalabalık bir insan topluluğunun içinde bir kadının çığlık atıp dikkat çekmesi dinimizce uygunmudur?
Ne denirki.. Allah akıl fikir versin..
Hayırlı Ramazanlar..
Seda

Şişli de bir dürümcünün reklam brosüründen harfi harfine aktarilmistir. Ne yalan söyliyeyim, büyük bir kısmına katılıyorum…

Diyet, perhiz, rejim gibi faaliyetler hedefte Türk delikanlılarının ve genelde de Türk milletinin devamını engellemek için dış mihraklar tarafından gündeme getirilmiş şuurlu bir düzmecedir. Gaye, eskiden bir koyunu, bir oturuşta götüren dev gibi babayiğit atalarımızı ve tarlada doğum yaptıktan sonra bebeğini kundaklayıp, elde orak tarlada çalışmaya devam eden Türk kadınlarını; kalori hesaplayan, hapşırınca yatağa giren, fitness ve aerobik yapan çıtkırıldım tiplere dönüştürmek ve büyük Türk ırkını Çinliler, Japonlar gibi sıska, zayıf ve sağlıksız bir ırk haline getirmektir.

İcabı halinde 240 kiloluk top mermisini tek başına namluya süren bir babayiğidin, kalori hesaplayan, yoğurtlu kebabı reddeden bir züppe haline getirilmesinden daha büyük bir soykırım olabilir mi?

İç yağının, kuyruk yağlarının, anamızın Vita yağının kolestrol yaptığı palavradir.

Kolestrol, kebapları yedikten sonra iki şişe soda içerek ayarlanabilecek bir gaz durumudur.

Sakın bu oyuna düşmeyin.

Feminizm, kadın hakları, çevre şuuru ve eşitlik adı altında Türk kızlarının akılları çelinerek, yemek yapmayı bilmeyen, bizim istikbalimiz olan yavrularını, abuk subuk yiyeceklerle yetiştirecek, damak zevki gelişmemiş, sunta kılıklı diyet bisküvilerini yiyecek sanan bir hale getirmişlerdir.

Ayrıca kör olası dış mihraklar, bu kızlarımıza kebap, soğan, çiğ köfte vb. Lezzetleri yiyen, bardak bardak şalgam suyu içen yigitlerimize hanzo-kıro gibi sıfatlar takmayı öğretmişlerdir.

Ayrıca son yıllarda moda gibi gösterilmeye çalışılan Çin mutfağı diye birşey yoktur. Bu sözde mutfak, acaip zerzevat ile acaip mahlukatın, wog adı verilen bir tencerede yarı pişmiş yarı çiğ olarak hazırlanıp insanlara eziyet olsun diye sopalarla yenmesinden ibaret bir hokkabazlıktır. Sakın kanmayın, sakın yemeyin. Helal değildir!

Unutmayın su uyur, düşman uyumaz!

Bu yazıyı Marmaris – Aksaz’da yazıyorum, Aksaz askeriye ye ait bölge olduğundan pek bilinmiyor ama çok güzel biryer. Benim kuzenimin eşi asker olduğundan sorunsuz girebiliyorum.
30 Ağustos Bayramında savaş gemilerinden 2 tane hücumbot ve fırkateyn Marmaris merkeze demir attı ve ziyarete açıldı.
Fırkateyn çok büyük bir gemi olduğundan limana yaklaşamadı, teknelerle ulaşım sağlandı. Dış güvertelerin gezilmesine izin verildi, o kadar büyükki helikopter alanı bile var. Hele ki ön kısmında o yükseklikten denize bakmanın keyfini anlatmamam. Suyun altında kalan kamaralarıda görmek istedim ama izin verilmedi, içimde uhde kaldı.
Marmaris tatil ve özellikle yüzmeyi sevenler için harika, denizi çok temiz. Gezilecek birsürü koyu var, merkezden teknelerle geziler düzenleniyor ve fiyatlarıda uygun. Gezilecek yerlerden birkaçı Turunç, Çiftlik, Kumlubük, Akyaka, Sediradası, Kleopatra plajı, İncekum, Kızkumu, Turgut Şelalesi gibi.. Buralara teknelerle veya karadan dolmuşlarla ulaşabilirsiniz.
Marmaris tamam da başlıktaki Çınar nedir diyorsanız Çınar kuzenimin bebeği.
Şuanda 10 aylık ve bu yazıyı yazarken sürekli etrafımda dolaşıyor, yaramazlıklar yapıyor bir türlü konsantre olamıyorum. Burada hem tatil hemde çocuk büyütmenin zorlukları ve güzelliklerini görmüş oldum:) Çınar sabah 8 de bende, oyun oynuyoruz, kantine gidiyoruz, plaja gidiyoruz, pisi pisi kovalıyoruz.. Çoğu çocuk gibi o da denize bayılıyor, zaten mineral ve iyot açısındanda faydalı. Oyun oynarken yanında oturulduğunda oynuyor ama Çınar oynarken şu işide yapayım dersen mümkün değil izin vermiyor. Vardiyalı çalışıyoruz yani 🙂
Bazen ona bakıp hevesleniyorum..ne güzel kendi halinde dertsiz tasasız sorumluluk yok bende çocuk olsam diyorum. Bazende onun elinden alınan oyuncak için, yada kucağa gelmek için ağlamalarına amannn bunlar için ağlanırmı büyüyünce neler için ağlamışım diyeceksin diyorum.
Bütün zorluklarına rağmen birkere gülüp sarıldığında dünyalar sizin oluyor, bütün bu uykusuz geceler, ağlamaları yaramazlıkları unutturuyor.
Birkaçgün sonra Çınardan ayrılacak olmanın üzüntüsünü yaşamaya başladım, ona çok alıştım.. ( şimdi yanımda mışıl mışıl uyuyor..)
Herkese sevgiler..

Cem Özkan kadar söleyemesem de , usta bir gitarist gibi çalamasam da yine de bir şeyler yapmak istedim. Gitar çalmak benim hobim sadece. Kendim öğrendim çalmasını bu aletin. Çok hevesliydim… Bir gitar aldım ve bir de gitar metodu. Ortaokulda müzik hocamın bizi boş boş flüt çaldırmaktan başka şeylerde yapmasının etkisi büyük tabi. Nota bilgim vardı az çok.

Sıradan bir gitarla, sıradan bir mikrofonla, sıradan bir insan bu şarkıda buluşunca dinleyeceğiniz gibi bir şarkı ortaya çıkıyor. Umarım beğenirsiniz. Hatalarım elbette olmuştur. Sesimi beğenmeyebilirsiniz belki ama sadece paylaşmak istedim sizlerle. 🙂

Okumaya devam et →

Uzak olmak… Sanırım kimse sevdiği herhangi bir şeyden uzak olmak istemez. Sevdiği veya değer verdiği her neyse yanında olsun ister. Hele bir de bu sevdiğiniz, aşık olduğunuz insan olursa… İşte o zaman uzaklığın tanımını daha iyi yaparsınız ve acısını daha derinden yaşarsınız…

Sevdiğiniz uzaklarda bir yerlerde. Dokunamıyorsunuz, elini tutamıyorsunuz, gözlerine bakamıyorsunuz, yanağına tüm masumiyetinizle küçük bir öpücük konduramıyorsunuz, ona sarılamıyorsunuz… Ne acı değil mi? Evet, çok acı. Peki, ne olacak böyle? Uzaktasınız ve hiçbir şey yapamıyorsunuz. Dışarıda tek başınıza geziyorsunuz ve çiftleri görüyorsunuz. Kimisi sarılmış sarmaş dolaş, kimisi el ele… Kimisi karşılıklı oturmuş birbirlerinin gözlerine bakıyor ve gözleriyle birbirlerine sevdiğini söylüyor. Ya siz? Tek başınasınız… Elinizin içinde bir el yok, kollarınızın arasında kimse yok, gözlerinizin önünde bir çift göz yok. Ama onlarla tek ortak yanınız yüreğinizin ta en derinlerindeki aşkınız. Evet, bu sizin onlarla tek ortak noktanız. Peki, bu ortak noktanız sizi tatmin ediyor mu? Eğer gerçekten seviyorsanız, bunu diliniz dolanmadan söyleyebiliyorsanız sizi tatmin etmeli. Başkalarını gördüğünüzde elbet yüreğiniz burkulacaktır. Siz de onlar gibi sevdiğinizle baş başa olmak isteyeceksiniz. Seven, aşık olan her insan bunu ister.

Aşıksınız ve uzaksınız… Ne kadar zor bir durum değil mi? Katlanılması zor bir durum bu. Peki, uzaklık sadece olumsuz bir etken midir aşk için? Hayır, olumsuz etkenlerinden daha çok bence olumlu etkenleri de var. Olur mu canım öyle şey, ne alakası var uzaklıkla olumlu etkenin? diye sorar gibisiniz sanki…

Peki, gelin tersinden bakalım olaya. Seviyorsunuz ve aşıksınız. Sevdiğinizle sürekli berabersiniz. Ne kadar güzel değil mi. Onun yanında olmak, elini tutmak, sarılmak… Peki, bir süre sonra ne olacak sizce? Onunla buluşmaya gittiğinizde ilk zamanlardaki heyecan aynen duracak mı içinizde ya da elini tuttuğunuzda elinizin içi terleyecek mi? Peki, uzakta onu gördüğünüzde ilk zamanlardaki gibi gülümseyecek misiniz? Sanırım hayır diyeceksiniz. Artık sevdiğiniz size sıradan gelmeye başlayacak. Telefonunuz çaldığı zaman arayan sevgiliniz ise normal bir insana nasıl cevap veriyorsanız ona da aynı şekilde cevap vereceksiniz. Sevdiğinizle buluşacaksınız ve bekliyorsunuz. İşte köşeden döndü ve göründü size. Saatinize mi bakarsınız kaç dakika gecikti acaba diye yoksa bugün ne giymiş diye mi bakarsınız? Ya da saç modelinin değişikliği mi dikkatinizi çeker? Peki hiç sevdiğinizin gözleinin içine bakıp pırıltılarını yakalamayı dener misiniz onu görünce?

Ya uzaktan yaşanan ilişkilerde nasıl olur bu? Sevgiliniz uzaklarda. Aşkı içinizde, yüreğinizde ama o uzaklarda. Elinizi kalbinizin üzerine koyduğunuzda vücudunuzun diğer yerlerinden daha sıcak olduğunu hissedersiniz. Çünkü orada yanan bir ateş vardır. Bu ateşin körüğü de uzaklıktır. Elini tutamıyorsunuz, sarılamıyorsunuz, gözlerinin içine bakamıyorsunuz. Sadece telefondan yankılanan sözlerden ibaret her şey. Sevdiğinize Seni seviyorum dedikten sonra sarılamıyorsunuz. Sadece yutkunmak geliyor içinizden. Yan yana olanlar seni seviyorum derken sevdiğinin eli oluyor elinin içinde fakat sizin elinizde sadece telefon var. Tartışan çiftleri görüyorsunuz ve içinizden Ben sevdiğimin yanında olsam hiç tartışır mıyım, hiç onu kırar mıyım… diye geçirirsiniz. İçinizden onların yanına gidip Beraber geçirdiğiniz zamanın kıymetini iyi bilin diyip uzaklaşmak geçer.

O büyük an yaklaşır… Uzaktaki sevdiğinizle buluşacağınız an… Sayılı günler kala uyuyamazsınız. Sürekli o günün hayali gelir gözünüzün önüne. Acaba ilk ne desem? Acaba hiçbir şey demeden direk sarılsam mı? O sıralar kafanızı sadece bu sorular yorar. Ve o büyük gün gelir… Beklersiniz sevdiğinizi anlaştığınız yerde. Dizleriniz titrer. Sanki hiç buluşmamış, sanki hiç görmemişsiniz gibi heyecanlanırsınız. Saatinize bakmak aklınıza gelir mi? Ya da yarın ne yapacağınızı düşünür müsünüz? Sanıyorum tek düşündüğünüz sevdiğinizin ne taraftan geleceğidir. Onu görememeye artık dayanamazsınız. Yüz metre öteden bile olsa görmek istersiniz. Ve işte göründü… İşte tüm güzelliği ile sevdiğiniz geliyor. Yüzünüzde silemeyeceğiniz ve engel olamayacağınız bir gülümseme, hafif bir kızarıklık, kalbinizin hızlanmış çırpınmalarının sesi… Ve işte sevdiğiniz yanınızda… Sarılırsın ona sıkıca hiç bırakmazsın sanki birisi çekip götürecekmiş gibi. Gözlerinin içine bakarsın, her gece yatmadan önce gözünün önüne gelen o bir çift göze. Hiçbir değişiklik yoktur sevdiğinizin gözünde ama size bambaşka bir güzel gelir o gözler o an. Elini tutarsın sevdiğinin hani Seni seviyoru derken telefon yerine tutmayı hayal ettiğin o elleri. Her gün ya da sık sık görüşen çiftler gibi iki öpücük kondurup elinden tutup gideceğiniz yere gider misiniz? Sanırım bir süre öylece kala kalırsınız olduğunuz yerde.

Ne güzel şeyler değil mi?
Kısaca özetleyelim ve soralım sizlere. Yakınsınız, sürekli birliktesiniz ve her istediğinizi yapabiliyorsunuz. Fakat sıradanlaşma gerçeği var önünüzde. Heyecanın bir süre sonra yok olması. Artık mücadeleniz aşkınızdaki heyecanı korumak adına olacak. Diğer durumda ise yani uzaktayken neler olur? Uzaksınız, görüşeceğiniz günler sayılıdır. Ama o günleri dolu dolu yaşarsınız. İçinizde uzaklığın getirdiği özlem ile körüklenen bir ateş var. Heyecanı korumaya ihtiyacınız yok ki zaten o heyecan dizlerinizi titretmeye yetecek kadar var içinizde. Sıradanlaşma mı? Sevdiğinize doymuyorsunuz ki sıradanlaşsın…

Hangi aşkı seçersiniz?

Adem Taşdan

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Türkiye’nin ılımlı bir İslam devletine doğru gidip gitmediği ile ilgili tartışmalara sert çıkarak, “Bu ‘ılımlı İslam’ yakıştırmaları falan çok çirkin şeyler. Bu bir defa dinimize saygısızlıktır, hakarettir. İslam’ın ılımlısı ılımsızı falan olmaz, İslam İslam’dır o kadar” dedi.

Bu kelime oyununu günlük yaşantımıza bulaştıranların mantığı apaçık bellidir; “Bir şeyi yok edemiyorsan, onu yozlaştır”. İslam yüzyıllardır bozulmadan ilk günkü gerçekliğini ve doğruluğunu korumuştur. İlla ki zaman zaman değiştirilme ve yıpratılma oyunları oynanmıştır üzerine. Fakat Türkiye’de oynanmak istenen oyun, İslam’ın yozlaştırılmasından ziyade Türk halkının İslam’a bakışını ve yorumlamasını değiştirmektir. “Ilımlı İslam” tabiri sanki hristiyan yada ateist olan bir toplumu İslam’a yaklaştırma çabası varmış gibi anlaşılmaktadır. Kelime dizisine müslüman bir Türk olarak değil de, dışarıdan, konuyla hiç alakası olmayan ve hayatında ilk defa bu tabiri duyan biriymişsiniz gibi baktığınızda bunu algılarsınız. Fakat bu tabir %90′nının (kötümser bir tahminle) müslüman olduğu bir ülkede telaffuz edilmektedir. Sanki Türkiye’nin geneli müslüman değilde, AKP hükümeti müslüman olarak halkı İslam’a yakınlaştırma çabasındaymış gibi bir ifade ile kullanılmaktadır.

Peki aslında “Ilımlı İslam” denilerek anlatılmak istenen nedir gerçekte? Mutlaka görmüşsünüzdür çevrenizde tarif edeceğim insan modelini. Adam müslüman olduğunu söyler fakat Cuma’dan Cuma’ya namaz kılar, belkide onu da kılmaz. Her akşam olmasa da, genelde içki içer fakat Ramazan ayı gelince oruç tutar, tutmasa da 30 gün içki içmez. Mangal keyfi ile içki içmeye bayılır ama kurban etiyle yapılan mangalın yanında içmez, çünkü kurban etiyle içilmez!!! Denk getirdiği zaman kendisi evli olmasına rağmen başka bir kadınla birlikte olabilir ama komşusunun kızını bir erkekle görünce, kızın en büyük günahkar olduğunu düşünür ve bunu çevresinde şiddetle savunur. Aynı kızı yolda gördüğünde arkasından bakarak iç geçirir. Müslüman olduğunu söylemesine rağmen tesettürlü yada kapalı bir bayan gördüğünde kızar, açık saçık bir bayan gördüğünde hoşuna gider fakat onun da hafif meşrep olduğu yönünde söylemlerde bulunur. Şimdi soruyorum sizlere, bu tariflerin hepsine yada bir kısmına uyan tanıdığınız hiç mi kimse yok çevrenizde? İşte size “Ilımlı İslam” modelinde bir Türk insanı. Yani bu tabirle Türk halkının getirilmek istendiği nokta. Ne İran gibi sert, ne de Avrupa gibi serbest. Ne tam dinsiz, ne de tam müslüman. Yani Türkiye’nin hep alışıla gelmiş hali, ne dolu ne de boş. Peki bunu kim ve neden yapmak istiyor? İşte asıl güzel soru ve verilmesi zor cevabı (Bazen gerçeği bilirsiniz ama susarsınız yaa)!..

Müslüman olduğunu söyleyen ama gereklerini yerine getirmeyen bir Türk’ü ne yapacaklar bu “Ilımlı İslam” tabiriyle yola çıkanlar sizce? Aklı az biraz çalışan her Türk insanı farkındadır ki, bu güzel topraklar üzerinde bir çok ülke kendi oyununu oynamaya çalışmaktadır. Ve birçoğunuz farkındadır ki bu ülkede bazı şeyler, ne bizim ne de yönetenlerin kontrolünde değildir. Çok güçlü silahları vardır dış güçlerin bu ülke içerisinde (Basın organları, Satılmış siyasiler, Resmileşmiş topluluklar, vb gibi). Bu bahsi geçen dış güçler “Ilımlı İslam” tabiriyle oluşturdukları kesimin düşüncelerini yeri geldiğinde İslam ile, yeri geldiğinde İslam karşıtlığı ile, yeri geldiğinde Laiklik ile, yeri geldiğinde de Milliyetçilik ile cezbedecek, “Ilımlı İslam” modeline uyuşmuş Türk halkını istediği zaman istediği tarafa çekecek ve ülkemiz üzerinde istedikleri anda bir karışıklık, bir gerginlik meydana getirebilecek güce ulaşacaklardır. Ki bu oyun yıllardır Türkiye’de oynanagelmiştir! Bazen Sağ-Sol olarak çıkmıştır karşımıza, bazen Alevi-Sünni, bazen de Türk-Kürt olarak. Bizi kendi güçleriyle yıkamayacaklarını anlayan uyanıklar, bizi bize kırdırmayı öğrenmişlerdir.

Şimdi kendinize birkaç soru sormanızı istiyorum haddim olmayarak.

– Müslüman mısınız?
– Müslümanlığın gereklerini yerine getirebiliyor musunuz?
– Müslümanlığın gereklerini uygulayabiliyor olmak ister miydiniz?
– “Ilımlı İslam” tabiri size de sıcak geliyor mu?
– Yavaş yavaş özünüzden uzaklaştığınızı mı düşünüyorsunuz? Yoksa avrupalaşıyor musunuz?
– Bir gün sizi size kırdırabileceklerine ihtimal veriyor musunuz?
– Sağ-Sol, Türk-Kürt, Alevi-Sünni diye birbirini yiyenler çok akılsızdı da, siz mi kanmayacaksınız aynı oyuna?
– Sizce bu yazı konuyu aydınlatıyor mu?

Geçen gün otobüsle bir yere gidiyordum.Trafik oldukça sıkışıktı.Acemi şoförler vardı trafikte.Durulmayacak yerde pat diye duruyorlardı.Dönülmeyecek yerlerden dönüp önümüze çıkıyorlardı.Şoförümüzde mecburen ani fren yapıp duruyordu.İçinde biz de çalkalanıp durduk buna bağlı olarak.Bu bir süre böyle devam ederken yolculardan birinden bir ses yükseldi Yeter be kardeşim.Biraz düzgün sür şunu.Mahvolduk burada.Bir sağa bir sola çarpıp durduk..Şoförden yanıt geldi Napalım kardeşim çarpalım mı önümüzdekilere? Onlar aniden duruyorlar biz de durmak zorunda kalıyoruz.Çok biliyorsan gel sen sür de görelim o zaman şeklinde.Şoföre hak vermemek elde değil.Trafiğin hali ortada.Acemiler de belli zaten.Ne yapsın yani adam çarpsın mı? Çalkalanıyoruz ama kimsenin suçu değil bu.Sonuçta ineceğimiz yere sağ salim indik ve kimseye de bir şey olmadı.Herkes ineceği yer de indi.Hatta o itiraz eden vatandaş bile..

Bu manzarayı gözünüzde canlandırın.Şoför Erdoğan, trafik sorunu olarak ekonomi, aniden önümüze çıkanlar dış piyasalardaki sorunlar, yolcular halk, itiraz eden de muhalefet partisi lideri Baykal.

Erdoğan’a %34 ile şoförlük koltuğuna tek başına, muavini olmadan oturttuk.Baykal sadece yolcu olarak kaldı bizim gibi.Erdoğan yolda giderken onun kontrolü dışında yabancı plakalı araçların sıkıştırmasına yada üzerine doğru hamleleri arasında kaldı.Mecburen çarpmamak için aniden kırdı direksiyonu.İçindede biz, bir sağa savrulduk bir sola savrulduk.Normale döndük sonra.Aniden bir yabancı plakalı araba daha çıktı.Bazen de Türk plakalı araçlar çıktı.Çarpmamak için sürekli ani manevra yaptık.Savrularak gittik öyle yada böyle.Baykal’a güvenip ve şoförlük vermemiştik.Baykal da sürekli Bu ne biçim bir sürüş böyle bir sağa bir sola.Yeter ama.Bak herkes şikayetçi senin şoförlüğünden diyerek sürekli laf attı.Şoför de artık dayanamadı Tamam kardeşim..Hadi oylama yapalım..Eğer yolcular seni şoför yaparlarsa, buyur gel sen otur. dedi.Oylama yaptık %47’miz şoför Erdoğan olsun dedik.Şoför seçerken ki oydan daha da çok oy verdik.Şoför yine Erdoğan, yolcu yine biziz.Baykal’ın oturduğu koltuk değişmedi.Yine aynı yerinde yine aynı şeyleri söylemeye devam ediyor.Erdoğan otobüsü sürerken Baykal muhalefeti yetmedi bir de yanına Bahçeli’yi verdik.Kısa bir duraklamadan sonra yolumuza devam ediyoruz şimdi…Kendimce o gün yaşadığımı günümüze uyarladım… Bu uyarlamadan sonra asıl yazıma başlayayım…

Cumhurbaşkanlığı seçimi süreci içindeyiz.Gül’ün cumhurbaşkanlığına kesin gözüyle bakılıyor.Kısaca önceki seçim sürecini bir ele alalım.

Geçen seçim sürecinden önce halk yollara dökülmüştü, Erdoğan ‘a hayır diyerek.Erdoğan Gül’ü aday gösterdi.Aynı halk tekrar döküldü meydanlara.Pankartlar aynıydı sadece Erdoğan yerine Gül yazılıydı.Bu adaylığa CHP en çok tepkiyi veren taraf oldu.Seçim için meclise girmedi.Anayasa hukukçusu olan ve dersimizde bu konuyu işleyen hocamın bile eleştirdiği 367 barajını koydular.AKP hükümetinden önce hiçbir hükümete uygulanmamış bir uygulama başlatıldı.Hocamın yorumu Anayasa Mahkemesi asla siyaset yapamaması gereken mercii iken bugünlerde CHP’den daha iyi siyaset yapıyor. şeklinde oldu.Özal cumhurbaşkanı seçilirken mecliste 250 civarında milletvekili vardı ve yaklaşık 170 oyla seçildi.Bu seçimde ise mecliste 365 milletvekili varken seçim yapılamadı.Ne kadar adil oldu bu tartışılır… Hem de günlerce..

Genel seçim süreci başladı daha sonra.Baykal meydanlara dökülen halkın desteği ile kendinden emin.O halkla yapılan röportajları izlemiştim o ara.Habercinin sorusu hepsine aynıydı. Burada olma sebebiniz nedir? .Bazıları Cumhuriyeti korumak için dedi, bazıları ise Arkadaşım çağırdı, eğlenceli olur diye geldi , Yürüyüş yapıyorum.Stres atıyorum kalabalık içersinde şeklinde cevap verdi.Baykal işte bu yürüyüşe çıkan kalabalığa güvendi.MHP terörü kendine silah seçti.Şehitlerin üzerinden propaganda yaptı.Sonuçlar ortada.AKP %46, CHP %20, MHP %14 oy aldı.Sanırım yollara dökülen onca milletten başka kimse CHP’ye vermemiş.Halk AKP’nin neler yaptığını gördü, yaşadı.Cumhurbaşkanlığı sürecini izledi.Adayının kim olduğunu da biliyor.Buna rağmen neredeyse her iki kişiden birisi AKP dedi.Sıra geldi tekrar cumhurbaşkanlığı seçimlerine.AKP tekrar Gül’ü aday gösterdi..

Bugün izlediğim haber programında mecliste temsil edilen 4 partinin temsilcileri konuşuyordu.MHP temsilcisi daha önce açıkladıkları düşüncelerinin arkasında durdu ve benim takdirimi kazandı.Tekrar seçime gidilmesini, AKP’nin büyük oy çoğunluyla seçilmesi halinde gösterecekleri adaya kimsenin ses çıkaramayacağını söylemişlerdi ve arkasında durdular.CHP yine her zamanki gibi meclise girmeyeceğiz mesajı verdi.Eleştirim CHP’yedir.

Ben halkım.TBMM’de beni temsil ediyorsun.Ben sana beni temsil et diye oy veriyorum.Ama sen meclise girip beni temsil etmiyorsun.Halktan oy aldıysan bu sorumluluğu üstlenmişsin demektir.Bir devlet memurunun önemli bir toplantısı olduğu bir gün keyfine göre işe gitmediğini bir düşünsenize.Kim bilir neler olur.Ama CHP bulunması gerekirken orada bulunmuyorsa onlara iyi niyetli bakamam ben açıkçası.Girersin meclise hayır mı diyeceksin buyur de.Hayır oyu kullan.

Bir uzlaşmadan bahsedip durdular.AKP adaylık için uzlaşabilirdi tabiî ki.Ama halk %47’lik bir oranla tek başına iktidar yapmışsa bu partiyi, cumhurbaşkanı adayını açıklarken de kimseden görüş almasına gerek yok demektir.Başkasına danışır yada danışmaz.CHP olarak %20’lik oy almışsın ve bir azınlıksın mecliste.Söz hakkın %20’lik bir seviyededir.Gül’ü aday gösterdi AKP.Bu onun anayasal bir hakkıdır. Bu hak CHP’ye de verilmiş bir haktır.Sadece AKP’nin değildir bu hak.AKP nasıl bir aday gösterebiliyor ise CHP olarak sen de bir aday göster.Sen de destek arayışlarına gir.Herkesin adayı seçime girsin ve oylama yapılsın.Kimin adayı daha çok oy alırsa o cumhurbaşkanı olsun.Demokrasi dediğimiz bu değil midir? Yoksa ben mi yanlış biliyorum.Dayatma deniliyor sürekli.Dayatma zorlamadır, diktatörlüktür.Bizim rejimimiz cumhuriyet.Demokratik bir şekilde oylama yaptık ve oy kullandık.AKP’ye bu kadar oy verildiyse eğer, demek ki bu kadar onu destekleyen insan var.

Demokrasiden bahsedenler demokrasiye karşı çıkmasınlar.Her şey demokratik işliyor bence bu süreçte.Anayasa çerçevesinden dışarı çıkılmıyor.Zaten buna yasalar da müsaade etmez.Peki her şey yasalar çerçevesindeyken, AKP %47’lik oy oranı alıp tek başına 3. turda cumhurbaşkanını seçebiliyor iken, bu hakkını neden kullanmasın?

CHP olarak %20’lik söz hakkınla itirazını yap ama karşılığında %47’lik bir cevap duyduğunda sanırım itirazın reddedilir bu demokratik çerçevede.

İtirazınız mı var? O zaman sizin demokrasiye itirazınız var demektir…

Adem TAŞDAN

Tarih : 15 Ağustos
Bugün doğum günüm. 26 seneyi geride bırakırken, oturup uzun uzun düşündüm.. 18 yaşıma bi gelsem diye gün sayarken 20 den sonrası nasılda hızlı geçti.
Amaaaann Seda 26 yaşında böyle diyorsan biz napalım dediğini duyar gibiyim büyüklerimin ama ömür bu kadar süratle geçerken, nereden gelip nereye yol aldığımızı gözden geçirmek gerekir..
An’larda yaşıyoruz ve geçirdiğimiz her an geçmiş.. bir dakika hatta bir saniye öncesi hatıra olarak kalıyor.
Peki ben neler sığdırabildim, neler öğrendim geçmiş an’larımda:
*Anne ve babanın hayatımdaki önemini ; özellikle ergenlik çağlarımızdayken anne-babalar bizim kadar bilmezler ? Bizi anlamadıklarını, kısıtladıklarını düşünürüz. Çok geçmeden görürüz ki bir bildikleri varmış! Yıllar geçtikçe ve bizde aile kurup çoluk-çocuğa karıştığımızda anlarız anne-baba kıymetini.
Üstelik eğer anneniz ve babanız sağ ise bu en büyük mutluluk olmalı…
*Ailemden genç yaşlı çok vefat eden oldu. En zoru abimin vefatıydı benim için.
Anladımki yarının garantisi yok, dolu dizgin yaşarken düzgün yaşamak gerekli. Fani dünyada sahip olmak istediklerimizin peşinden koşarken ebedi dünya içinde hazırlıklar yapmalıyız. Artık ölümlerde sıradan oldu benim için.. acısını çekerek alışıyor insanoğlu bunada.
*Eğitimin hayatımdaki önemini her an hissediyorum. Her ne kadar şuanda gayet iyi bir şirkette iyi pozisyonda olsam bile yarının garantisi yok. Bende bunu geç farkedenlerdenim, zararın neresinden dönsem kardır dedim ve şimdi daha yeni geçtim 2. sınıfa. Beyler heleki bu devirde bırakın üniversiteyi master ve en az 2 yabancı dil bilmeyene kız yok 🙂
*İş hayatında çömezlik dönemini atlatana kadar çok kişinin kahrını çekmiştim. Öyle samimiyet dostluk nadiren olur iş arkadaşlarıyla. Özel hayatı paylaşmayı hiç tavsiye etmem, hiç ummadığınız bir anda dedikodu gibi çıkar karşınıza. En önemliside hayır derken bile gülümseyeceksiniz karşınızdakine. İnsanların çeşit çeşit olduğunu, herkesin samimiyetine güvenmemeyi, politik olmayı, gereksiz yere burnumu sokmamayı iş hayatı öğretti bana.
*Belli bir yaşa gelince e artık evlende yuvanı kur durumları başlıyor. Halihazırda aşık olduğun biri varsa bence aşk duygusu geçene kadar beklemeli derim. İlk heyecan ve aşkla ilerde kabul edemeyeceğiniz durumları pembe bulutlar kapatıyor. Evlilik için sevgi ve mantık bir arada olmalı. Karşınızdakini bütün bağlantılarından (aile, iş, arkadaş, para) sıyırıp çıplak olarak karakterine, özüne bakın derim.
Sonra tekrardan aileyi ekleyin ! evliliği etkileyen en önemli faktörlerden biridir ..
*Hergece yatarken hayatınızda ne olmasını istiyorsanız tüm içtenliğinizle dua edin ve detaylara inin.
Mesela ben ev isterken odasının sayısına, bahçesindeki dut ağacına kadar, eşimin ve ailesinin iyi insanlar olmalarına kadar söylerim 🙂 Birgün arkadaşım dediki : Sedacım eşim dualarımda istediğim gibi bir insan ama ailesi için hiçbişey dememiştim onlarla sorun yaşıyorum, aman sen dikkatli davran tüm sülalesi için dua et:) Allah, iste kulum vereyim diyor, sınırsız isteyin ve dediğim gibi detaylara inin.

Biraz da sorumluluklardan sıyrılıp gönlünüzce yaşayın, tekrar gelecekmisiniz dünya ya ?

Seda

Belki de Mehmet arkadaşımızdan ilk teklif alanlardan biriyim bu konuda (bilmiyorum, sen söyle Mehmet). Aslında blog sayfasında yazma işine Mehmet arkadaşım sayesinde girdim bende. Kendim web tasarımcı olmama rağmen, kendime bir blog sayfası açmak, tasarımını ve yönetmesini yapmak ve en zoruda içine yazacak birşeyler bulmak fikrini düşünmek bile beni yoruyordu. Ama gel zaman git zaman Mehmet hocamın israrlarına dayanamadım ve blog olayına girdim. Kendi blog sitemde hergün birşeyler yazmaya başladım (daha çok siyaset), yazdıkça hoşuma gitmeye başladı bu olay (yazdıkça açıldım diyelim). Ve en sonunda bende sonofnights.com sitesinde de yazmaya karar verdim (alkışşş). Belkide Seda ve Adem arkadaşlarımın sitede yazmaya başlamaları, zaten hep istediğim ama bir türlü fırsat bulamadığım olayı hızlandırdı da diyebiliriz 🙂 (Kıskançlık mı yoksa!).

Kendi blog sitemde yazmak daha kolay geliyor bana. Sebebi de okuyucu kitlemin çok çok az olması. Ama sonofnights.com sitesinde yazmak insana ister istemez bir sorumluluk yüklüyor. Çünkü bu siteyi ziyaret edenlerin sayısı her geçen gün artıyor. Tabi siteyi bu noktaya getirmeyi başaran Mehmet arkadaşımı tebrik etmeden geçemeyeceğim (Tebrik ediyorum Mehmet). Bana hangi konuda yazacağımı sormayın, bende bilmiyorum. Ama kategori başlığı “Nezih” olduğuna göre, nezih bir şeyler yazmaya çalışacağıma emin olabilirsiniz.

Bu satıra kadar bıkmadan okuduysanız sizde anlamışsınızdır, ben biraz konuyu uzatırım (altı üstü merhaba yazısı ama kaç satır oldu). Bir de gördüğünüz gibi parantez içlerinde de konuşurum habire. Sizleri bu “merhaba site” yazısıyla daha fazla sıkmadan, sitede yazmaya bugün başlamamın asıl sebebini de söyleyerek bitiriyorum yazımı. Bugün benim doğum günüm ve yıllar önce yaşamaya başladığım gün, ilk yazımla burada sizlere de yazmaya başlamak istedim (iyi ki doğdum ben…). Umarım hepiniz yazılarımdan zevk alırsınız. Beğenmeyenlerin de karşı eleştirilerine açık olduğumu belirtmek isterim (okuyucu çoğu zaman haklıdır) 😛 Bu satıra kadar bana ve yazıma tahammül edenlere teşekkür ediyorum.

Merhaba sonofnights.com…